کسی که سخنانش نه راست است ونه دروغ،فیلسوف است.
کسی که راست و دروغ بر او یکی است چاپلوس است.
کسی که پول میگیرد تا دروغ بگوید دلال است.
کسی که دروغ می گوید تا پول بگیرد گدا ست.
کسی که پول میگیرد تا راست و دروغ را تشخیص دهد قاضی است.
کسی که جز راست چیزی نمی گوید بچه است.
کسی که به خودش هم دروغ میگوید متکبر و خود پسند است.
کسی که دروغ خودش را هم باور میکند ابله است.
کسی که سخنان دروغش شیرین است شاعر است.
کسی که اصلا دروغ نمی گوید مرده است.
کسی که دروغ میگوید قسم هم میخورد بازاری است.
کسی که دروغ میگوید و خودش هم نمیفهمد پر حرف است.
کسی که مردم سخنان راست او را دروغ می پندارند و به او میخندند دیوانه است.
نظرات شما عزیزان: